Treinen rijden niet, kinderen krijgen geen les en oudjes worden verzorgd door iemand die geen Nederlands spreekt terwijl de arbeidsschaarste in Nederland eenvoudig is op te lossen. Maar dan moeten we stoppen met zoete broodjes bakken en de moed vinden elkaar aan te spreken op de inzet voor de maatschappij. Nog meer migranten invliegen om de gaten dicht te lopen verergert de kwaal.
De deeltijdcultuur in Nederland vraagt om een breed maatschappelijk debat over de wijze waarop in Nederland betaald en onbetaald werk is georganiseerd, zegt het SCP in hun laatste rapport over de achterblijvende arbeidsethos van vrouwen.
Ik lever al sinds 2010 mijn bijdrage aan dat debat met mijn strijd tegen het Mutsenparadijs. Maar het probleem is alleen maar nijpender geworden.
Waarom accepteren wij dat vrouwen nog steeds als zwakke vogeltjes worden gezien die geen veertig uur per week kunnen werken naast de zeeën van tijd die ze dan nog overhouden voor hun hobby’s en gezin?
Waarom vinden wij het normaal dat de helft van de bevolking wel profiteert van alles wat er is in dit land, zonder er een bijdrage aan te leveren, terwijl er enorme problemen zijn op de arbeidsmarkt?
In plaats van Nederlandse vrouwen aan te spreken op hun verantwoordelijkheid zijn er nu weer plannen om nog meer niet-Westerse arbeidsmigranten naar Nederland te halen. Een slechte zaak.
Hele column hier voor de leden van de Club van Dwarskijkers.
Word lid